вторник, 24 октября 2017 г.

Ёмон одамлар

Ризқимни териб юрибман яшаб,
Ҳеч кимга зиёним тегётгани йўқ.
Қайдан менга бунчалар ғазаб,
Кўргани кўз йўқ, отганичи, ўқ?

Ахир, уларни танимайман ҳам,
Йўлимда рўпара бўлмаган сира.
Мени ер қилмоқ уларга не ғам,
Шод бўлсам, таъблари бўларми хира?

Балки айбдорман, билиб ё билмай,
Кўнглини оғритиб қўйганим бордир?
Айтсалар бўлмасми, ғийбатим қилмай,
Кечирмоқ наҳотки, шунчалар оғир?!

Ўйласам, ҳаётнинг шуниси қизиқ,
Асли уларнинг ҳам борлиги яхши.
Умр- бир қоғозга тортилган чизиқ,
Ундайлар ана шу чизиқнинг нақши.

Дўстимдан, деб қабул қилсангиз,
Бир тилагим бор, айтаман сизга.
Мени йиқитишни мақсад билсангиз,
Сира ҳам етолманг муродингизга.

Комментариев нет:

Отправить комментарий